نگاه تاریخی و علمی به دولت‌های شیعی از جمله آل بویه. رویکرد آکادمیک و جالبی داره
نویسنده: ولادیمیر ایوانف (ترجمه شده به فارسی)
نام کامل: ولادیمیر آلکسیویچ ایوانوف
تولد: ۳ نوامبر ۱۸۸۶، سن پترزبورگ، روسیه
 وفات: ۱۹ ژوئن ۱۹۷۰، تهران، ایران.
جایگاه علمی و پژوهشی: ایوانوف بیش از پنجاه سال از عمر خود را به پژوهش در زمینه تاریخ و اندیشه اسماعیلیه اختصاص داد. او در ایران و هند فعالیت‌های گسترده‌ای داشت و بسیاری از متون فارسی و عربی اسماعیلی را کشف، ویرایش و منتشر کرد. او بنیان‌گذار مطالعات مدرن اسماعیلیه محسوب می‌شود و آثارش نقش بسزایی در شناخت این فرقه در جهان اسلام داشته داشته است.
آثار: برخی از آثار برجسته ایوانوف عبارت‌اند از: پنجاه سال در شرق؛ خاطرات ایوانوف از فعالیت‌های علمی و پژوهشی‌اش در شرق، که در آن به تجربیاتش در ایران و هند پرداخته است. مطالعاتی در اسماعیلیه فارسی اولیه؛ تحقیقی جامع درباره تاریخ و اندیشه‌های اسماعیلیه در ایران.عقیده ی فاطمیان؛ بررسی اعتقادات و آموزه‌های فاطمیان، یکی از شاخه‌های اسماعیلیه.
دیدگاه نویسنده: ولادیمر الکسیویچ ایوانوف در کتاب جنبش های شیعی در تاریخ اسلام رویکردی تحلیلی و انتقادی به تاریخ‌نگاری شیعی اتخاذ کرده است. او با استفاده از منابع تاریخی معتبر و تحلیل‌های دقیق، سعی در ارائه تصویری واقع‌گرایانه از جنبش‌های شیعی دارد. نویسنده تلاش می‌کند تا از دیدگاه‌های تعصب‌آمیز پرهیز کرده و با نگاهی بی‌طرفانه، به بررسی علل و پیامدهای این جنبش‌ها بپردازد
دیدگاه در تاریخ نگاری: یوانوف در تاریخ‌نگاری اسلامی رویکردی علمی، انتقادی و روشمند داشت. ویژگی‌های برجسته دیدگاه او عبارت‌اند از:  تحلیل انتقادی منابع: بررسی دقیق و انتقادی منابع تاریخی برای تمییز روایت‌های معتبر از غیرمعتبر.  توجه به زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی: درک عمیق از روابط علّی و معلولی تاریخی و شناخت دقیق از عصر و مقتضیات زمان برای استنباط و استنتاج تاریخی.  بهره‌گیری از سایر علوم: استفاده از مبانی علوم دیگر برای ارائه تحلیل‌های جامع و نقد آراء نویسندگان مسلمان و مستشرقان
ارتباط با دوره آل بویه: اگرچه ایوانوف مستقیماً درباره سلسله آل بویه اثر مستقلی ننوشته است، اما پژوهش‌های او درباره اسماعیلیه و فاطمیان، که در دوره آل بویه فعال بودند، می‌تواند به درک بهتر زمینه‌های مذهبی و سیاسی آن دوره کمک کند. مطالعات او درباره ساختارهای دعوت اسماعیلی و تعاملات آن با خلافت عباسی، زمینه‌ساز فهم عمیق‌تری از تحولات مذهبی و سیاسی در دوره آل بویه است.